Lífið undir pálmatrjám

Þeir hafa verið strembnir síðustu 10 dagarnir, sérstaklega eftir að Eyjafjallajökull tók að gjósa. Aldrei grunaði mig að ég gæti orðið ,,tepptur" vegna eldgoss. Ég hélt að hefði verið búinn að reyna allt, líka fastur í göngunum á Oddskarði. Man þá tíð þegar ég sat veðurtepptur í skólastofunni í Verkmenntaskólanum í Neskaupstað, í þá daga hafði maður alltaf upp á gamla segulbandið að hlaupa. Þá var hlustað á Bubba kóng og sungið með. Þeir dagar voru ógleymanlegir enda réðu menn ekkert við veðrið eins og þekkt er á Íslandi. Nú er það aftur á móti eldgos sem að aftrar för úr landi Kristófers Kólumbusar, eins af dýrlingum þeirra heimamanna þar sem að fyrsta kirkjan í Vesturheimi reis í Santo Domingo í Dóminikanska Lýðveldinu.

Það var ljúft lífið undir pálmatrjánum og stundum fékk ég pirring og velti því fyrir mér hvort að ég ætti að lesa skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis eður ei. Á endanum fannst mér nóg að fletta íslenskum vefsíðum og skynja hrynjandann í fólkinu sem að byggir landið, fjölmiðlamönnum sem að vita allt betur í dag en í gær og svo sjá síðan skrif hinna bloggaranna um ástandið. Lífið er val, stundum er góð lesning betur geymd til seinni tíma, sérstaklega þegar að hlý hafgolan leikur um mann á fjarlægri strönd þar sem að hvinurinn í pálmunum gefur taktinn á tímalaus stað.

Eftir 32 tíma ferðalag þá náði ég loks náttstað mínum á miðvikudagskvöld og þótti heppinn þar sem að margir bíða enn eftir því að flugfélögin nái að vinda ofan af kúfnum. Það var gott að sjá Birnu betri á flugvellinum og skynja að lífið heldur áfram þrátt fyrir eldgos.

 

Fastur í paradís

Það er skrýtið að vera landfastur í Dóminikanska Lýðveldinu vegna eldgossins í Eyjafjallajökli. Því miður er ekkert við því að gera en hér eru fallegar strendur í Punta Cana og sannkallaður aldingarður þar sem nóg er af öllu. Auðvitað eru þeir sem eru hérna og þekkja mig að kenna mér um þetta allt saman, en þeir segja að núna sé Ísland að beita CASH and ASH áhrifum sínum á alþjóðasamfélagið. Það eru samt ekki uppörvandi fréttir hérna því að menn þurfa að bíða í viku til tíu daga til þess að komast í heimahöfn ef allt gengur samkvæmt áætlun. Það eru reyndar flestir búnir að fá nóg enda búnir að vera hérna í 9 daga vegna stjórnar og framkvæmdarstjórnarfunda. Núna er bara einlæg von að maður komist yfir hafið og heim.